Lang gewacht en stil gezwegen, nooit verwacht en toch gekregen. Nou ja, overdrijven is ook wat.
Ach qua weer hebben we zeker niet te klagen. Maar we hadden vanochtend te veel van alles, wind, regen en lage temperatuur.
Tegen 12.00 uur werd de wereld weer mooi. Wat wolken, maar geen regen en daarna volop zon.
Heerlijke temperatuur om te gaan fietsen. Dus wij sprongen direct op de fiets richting Budel.
Echt een heel leuk plekje in dit wonderschone landschap. Veel bosgebieden, maar ook veel land -en tuinbouw.
Welvarende dorpen en stadjes en steden. Een groot verschil t.o.v. waar wij vandaan komen. Zichtbaar is vooral het onderhoud van de leefgemeenschap.
We waren een paar weken geleden al eens met de auto in Budel geweest, om een boodschap te doen. Dus effe en dan weer snel weg. Maar we hadden wel gezien dat dit een leuk plaatsje was. Vandaar dat we weer terug zijn , maar dan nu met de fiets.
Vanuit Weert is het maar 12 km fietsen, dus heel goed te doen. We troffen, hoe kan het ook anders, eerst de katholieke kerk Onze Lieve Vrouwe Visitatie. Weer een imposant kerk-gebouw voor zo'n kleine gemeenschap (een rijke gemeenschap). Onze kerk in Assen valt volledig in het niet hierbij. En dan te bedenken dat de katholieke gemeenschap en Assen groter is dan in Budel.
We spraken met een vrijwilligster van de "open kerk", en zij schetste wel hetzelfde beeld als wat wij ervaren in Assen, weinig jonge ouders in de kerk, na de eerste communie van de kinderen zie je de ouders en de kinderen niet meer. Een uitzondering daar gelaten. Maar wel een hele hechte katholieke (grijze) gemeenschap en dat doet een mens ook weer goed.
De fietstocht ging verder richting Budel-Dorplein. Je denkt als je dit leest dat de schrijver de "p" van Dor-plein is vergeten.
Neen, de familie Dor heeft ooit deze leefgemeenschap ingericht rondom een plein, vandaar Dorplein. Deze katholieke familie had en heeft nog steeds een zinkfabriek en waren zeer begaan met de arbeiders in de fabriek. Sociaal gezien kwam men niets te kort, vanaf de geboorte tot het graf, bij wijze van spreken, was alles geregeld. Tot op de dag van vandaag is daarin, zeker qua mentaliteit niet veel in veranderd. Ook delen met anderen wat je in overvloed hebt geldt hier zeker. Want de vele asielzoekers in dit deel van Nederland, voelen zich veilig, beschermd en geaccepteerd. Wel nu dat zijn nog eens andere geluiden, God zij dank.
De fietstocht was uiteindelijk, voor een middagje, toch nog wel 25 kilometer. Onderweg natuurlijk veel gestopt om de leuke dingen te bekijken. Zo ook de nog volledig technisch en commercieel gezien in werking zijnde de molen "Nooit gedacht". En dan kun je daar voor een luttel bedrag een paar kilo bloem kopen om thuis zelf een heerlijk brood te bakken. Nou dat gaan we zeker doen, en dan denken we zeker nog aan deze heerlijke fietstocht.

Het kleine stipje rechts naast de auto is Josita