Rustig aan doen is het motto voor deze dag.
We zijn al aardig gewend aan het huis en de indeling. We kunnen inmiddels alles vinden wat we nodig hebben, maar soms heb je wel zoiets van "in welk kastje zat het ook al weer". Maar dat overkomt mij thuis ook wel.

dit is Jip of Jeppe

Ook de beesten zijn inmiddels gewend aan de andere baasjes, voor zover daar sprake van kan zijn.
Als de koelkast open gaat beginnen de knagers Jeppe en Jip hard tegen het zijraampje van hun hok te tikken, alsof ze willen zeggen, "vergeet ons niet, wij willen ook een lekker hapje uit jullie koelkast". Ach en dan krijgen ze een worteltje of het klokhuis van onze appel.




En ons konijn heeft het ook naar z'n zin. Zo af en toe begint hij met zijn poot te stampen, dan gooien we wat sla in de kooi en gaat genoeglijk zitten knagen.
En dan ineens huppelt hij over het grasveldje, gaat wat tussen de struiken rommelen en huppelt zo wat heen en weer.

Otje krijgt een stukje ei.

Zo, denkt Otje, "ben jij mijn nieuwe baas??"

En dan onze Otje, een schat van een beest. Wij kunnen het erg goed samen vinden.
's Morgens komt Otje trouw naast me zitten, netjes op de stoel en gaat mij dan heel lief aankijken. Wie weet laat deze nieuwe baas wel eens wat vallen, denkt Otje.
Otje is al op leeftijd en het kauwen gaat niet zo goed meer. Een kunstgebit voor poezen bestaat nog niet. Dus kleine stukjes maken van het voer en dan gaat het kauwen weer prima.

Een stukje hard gekookt ei gaat er wel in.
En dan een reepje overheerlijke gerookte rauwe ham, daar wordt Otje helemaal blij van.

 HOME